Ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό όν. Αναπτύσσεται ως μέρος του όλου. Της κοινωνίας. Έτσι είχαμε μάθει. Έτσι ξέραμε και αποκαλούσαμε την ομάδα μας, τοπική, εθνική ή παγκόσμια ως κοινωνία. Σήμερα η κοινωνία που ξέραμε έχει αποκτήση νέο όνομα, κοινωνία πολιτών. Δηλαδή ; Απλή συνεύρεση-συνύπαρξη αυτόνομων ατόμων; Όχι κοινή ζωή; Νέα θεότητα λοιπόν το άτομο. Το εμείς έγινε εγώ. Τέλος το εμείς. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας έβαλε σε ‘’κουτάκια’’ και επικοινωνούμε εξ αποστάσεως.
Αθροίζονται όμως εύκολα τα εγώ μας; Ποια είναι τα όρια της ατομικής ελευθερίας του καθ’ ενός μας ώστε να μην εμποδίζουμε το συν-άτομο; Γιατί συνάνθρωπος μάλλον δεν υπάρχει πλέον. Πως θα καθοριστεί ο κοινός βηματισμός ώστε να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο; Ποιος, πως θα καθοριστούν τα ατομικά μας όρια; Πότε θα δεχτούμε ότι η προσωπική μας ελευθερία φτάνει μέχρι εκείνη που συναντά την ελευθερία του άλλου; Μόνο όταν το συναίσθημα και η σκέψη ξαναμπεί στη ζωή μας. Όταν η εξ αποστάσεως επικοινωνία ξαναγίνει εργαλείο και όχι τρόπος ζωής. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η ύπαρξη μας, ως κοινωνικού όντος, απαιτεί την ύπαρξη και των άλλων όντων. Όταν αντέχουμε να ακούμε την διαφορετική άποψη. Όταν τη διαφορετικότητα την δούμε σαν μέρος της ζωής μας. Όταν ξεφύγουμε από το προσωπικό μας γκέτο . Όταν τα άτομα ξαναγίνουν άνθρωποι ξανά και συνεχίσουν να σκέπτονται. Στο παρελθόν ο Homo Sapiens επικράτησε των ανθρωποειδών λόγω ακριβώς του πολύτιμου ‘’εργαλείου’’ του, του εγκεφάλου, που του επέτρεψε να διαμορφώσει συνθήκες ώστε να ζει και να συνυπάρχει σε μεγάλες – αριθμητικά – ομάδες. Η σημερινή αποκοινωνικοποίηση όμως του ανθρώπου είναι προφανές ότι θα μας ξαναπάει πολλούς αιώνες πίσω. Ξανά από την αρχή;
Με την επανεγκατάστασή μου στον Άγιο Νικόλαο, ως σκεπτόμενος άνθρωπος θέλησα να αποτελέσω ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας προσφέροντας όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και με κάθε άλλο δυνατό τρόπο .
Η οικογένειά μου, η σχολική παιδεία, ο αθλητισμός και το ‘’καμίνι’’ του Πολυτεχνείου που έζησα μου ‘’είπαν’’ να διαθέσω την διαφορετικότητά μου για το κοινό καλό. Αργότερα βέβαια προστέθηκε και το ‘’πέρασμά’’ μου από το ΘΧΠΛ που συμπλήρωσε την προσωπικότητά μου αλλά και μου άλλαξε πολύ σοβαρά την άποψη μου για τη ζωή και την αξία του ανθρώπου.
Έτσι 28 χρονών , βρέθηκα υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αγίου Νικολάου – της πόλης μόνο – με Δήμαρχο τον Γιώργο τον Χατζηδάκη. Στα 30 μου – 1985-1986 – ήμουν Πρόεδρος του ΔΣ Αγίου Νικολάου.
Είχα την τύχη να έχω στο ξεκίνημά μου πολλά καλά πρότυπα/δασκάλους στον χώρο της αυτοδιοίκησης, τοπικά αλλά και πανελλαδικά όπως Δημ. Μπέης Ζωφράφου & Αθήνα, Ηλ. Κατριβάνος Αθήνα, Γ. Κλάδος Ανώγεια, Γ. Κατσανεβάκης Χανιά, κλπ
Και βέβαια έζησα την αναβάθμιση των ΟΤΑ από το 1981 και μετά και κυρίως με Υπουργό Εσωτερικών τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά.
Ο ρόλος των ΟΤΑ άλλαξε, απέκτησε οντότητα και κύρος. Η άποψη των δημοτικών παραγόντων έγινε σημαντική. Ίσως όχι καθοριστική – όπως ισχύσει και μέχρι σήμερα – αλλά έπαψαν να είναι οι παρίες της δημόσιας διοίκησης. Τα όνειρα των αυτοδιοικητικών η αλήθεια είναι ότι έμειναν ανεκπλήρωτα. Αλλά έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα. Σταμάτησαν όμως να είναι ο τελευταίος κρίκος της μακράς διοικητικής αλυσίδας που είχε ένα μικρό διαχειριστικό ρόλο μόνο στην καθημερινότητα του δημότη τους. Συμμετέχουν πλέον σε όργανα προγραμματισμού και σχεδιασμού υπερτοπικών θεμάτων που άπτονται των ζητημάτων του τόπου μας.
Βασική αρχή των δημοτικών αρχόντων είναι ότι εκτός από την πολύ σοβαρή υπόθεση που λέγεται καθημερινότητα του πολίτη – που αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των ΟΤΑ – πρέπει ταυτόχρονα να διαχειριστούν και την εξέλιξη και την πρόοδο του τόπου, μέσα από τα θεσμικά όργανα που συμμετέχουν με την κατάθεση θέσεων και διεκδίκηση πόρων όχι μόνο εθνικών αλλά και από Ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά πρωτόκολλα.
Όλη αυτή η πορεία ήταν ένα μακρύ ταξίδι. Με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων. Πολύ προσπάθεια, συνεχής αγώνας, παρακολούθηση των εξελίξεων από κοντά, συνεχής ενημέρωση. Με σταθερή πολιτική θέση αλλά συνεργαζόμενος με όλους τους πολιτικούς παράγοντες που ήταν στην κεντρική πολιτική σκηνή ανεξαρτήτως της προσωπικής μου ιδεολογίας.
Ολοκλήρωσα όλη αυτή την πορεία με την συνείδησή μου ήσυχη. Γιατί τους άλλους μπορείς να τους παραπλανήσεις. Τον εαυτό σου όχι. Και θεωρώ ότι τα κατάφερα, κρατώντας τον ‘’σκληρό’’ μου πυρήνα αλώβητο. Πάντα έλεγα και λέω ότι δεν ήμουν σαν τους άλλους πολιτικούς. ¨όχι γιατί ήμουν καλύτερος. Αλλά γιατί ήμουν διαφορετικός. Ίσως γιατί δεν είδα ποτέ την εμπλοκή μου με τα κοινά ως μέσω κοινωνικής ανέλιξης. Υπηρέτησα την πόλη μου, τον Δήμο ολόκληρο, με ανιδιοτέλεια, πολιτική ηθική, πολύ δουλειά και όραμα που μετουσίωνα σε πράξη. Ήμουν και είμαι ρομαντικός τεχνοκράτης, όχι όμως στεγνός ούτε στυγνός.
Στόχος μου ήταν να μην θίξω κανένα συνειδητά. Προφανώς όταν λαμβάνεις αποφάσεις για το σύνολο, κάποιοι θα δυσαρεστηθούν. Δεν έγινε όμως ποτέ σκόπιμα.
Δεν υπήρξα ποτέ λαϊκιστής, ούτε υποσχέθηκα/πρότεινα δράσεις και έργα που δεν είχαν σοβαρό υπόβαθρο και δεν ήταν υλοποιήσιμες για το καλό του συνόλου.
Δεν είπα ποτέ ‘’στρογγυλά’’ λόγια, όσο κι αν ήξερα ότι δυσαρεστώ, ακόμα και και φίλους. Φρόντιζα η θέση μου να είναι πάντα τεκμηριωμένη και με λογική συνέπεια. Η μακρόχρονη ενασχόληση/εμπειρία, η συνεχής ενημέρωση και η καλή γνώση των θεμάτων σε μεγάλο βάθος χρόνου ήταν σημαντική βοήθεια. Η άποψη/θέση μου δεν γινόταν πάντα αποδεκτή. Αλλά την κατέθετα πάντα για συζήτηση και λήψη απόφασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής ήταν η υλοποίηση του πεζοδρόμου, μετά από μελέτη και όχι ως προσωπική μου θέση. Μετά τις έντονες πρώτες έντονες αντιδράσεις ο καλός φίλος και ακούραστος συνεργάτης μου Νικ. Χαριτάκης ,μου λέει : ‘‘ Δήμαρχε μας έκαψες !!!’’ . Βέβαια σύντομα άλλαξαν τα συναισθήματα όλων λόγω της ορθότητας της επιλογής.
Δεν απέφυγα να έρθω αντιμέτωπος με ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες όταν θεωρούσα ότι οι θέσεις τους έβλαπταν την πόλη μου.
Προσπάθεια μου, τα τεκταινόμενα στον δήμο να ξεπερνούν όχι μόνο τα διοικητικά του όρια, αλλά και της Κρήτης και της χώρας ολόκληρης. Η πόλη/δήμος να έχει αναγνωρισιμότητα και κύρος.
Με τα media οι σχέσεις μου δεν ήταν οι καλύτερες. Όχι γιατί αναζητούσα την υποστήριξη τους αλλά γιατί ήθελα η όποια πληροφορία δημοσίευαν να δίνεται στο πραγματικό της μέγεθος, με όλες τις λεπτομέρειες και να μην μεγεθύνονται ζητήματα που σηκώνουν ‘’ατμό’’ αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας – επειδή προκαλούν ακροαματικότητα – ή όταν καταγράφεται μία θέση να έχουν αναζητήσει τα πραγματικά στοιχεία όλων των εμπλεκομένων μερών, ώστε ο πολίτης να έχει πλήρη και σφαιρική ενημέρωση και όχι μονόπλευρή και ίσως κατευθυνόμενη.
Οι συνδημότες μου μου έκαναν την τιμή να με εκλέξουν 3 φορές πρώτο πολίτη της πόλης που αποτελεί ύψιστη τιμή για μένα και τους ευχαριστώ από καρδιάς καθώς και τους άξιους συνεργάτες που είχα σε όλη μου την διαδρομή.
Στην ενότητα αυτή λοιπόν καταγράφονται αποφάσεις, έργα και δράσεις που υλοποιήθηκαν ή σχεδιάστηκαν και παραδόθηκαν στους διαδόχους όσο ήμουν ενεργός δημοτικός παράγων και στην συνέχεια Δήμαρχος.